Mijn naam is Yong Lei, maar je mag mij Leilei noemen. Als ik niet met mijn neus in de boeken zit, kun je mij vinden met een camera in mijn hand. Deze hobby is jaren geleden ontstaan en mijn eigen hond, Bobby, heeft hier een grote rol in gespeeld. 

Toen Bobs in 2020 overleed, brak mijn hart. Hij was mijn maatje, mijn rust, mijn dagelijks geluk en ineens was het stil. Wat mij misschien nog het meest raakte: ik had zo weinig foto’s van hem. Geen beelden die écht liet zien wie hij was, hoe hij keek, hoe hij leefde, hoe hij voelde als thuis. Sindsdien weet ik dat een foto zoveel meer is dan een herinnering. Het is een stukje van wat ooit was, bewaard in licht en liefde. Iets om vast te houden, wanneer je los moet laten.

 

Fotograferen is voor mij een manier om momenten vast te leggen en verhalen te vertellen. Hoewel ik van alle soorten fotografie geniet, is mijn hart vooral gestolen door de charmante en trouwe viervoeters. Er is iets magisch aan het vastleggen van hun unieke persoonlijkheden en speelse momenten door mijn lens.
 

Toen ik mijn enthousiasme voor fotografie begon te combineren met mijn liefde honden, ontstond er iets magisch: hondenfotografie is uitgebloeid tot mijn passie. Nadat mijn hond overleed, besefte ik hoe waardevol foto's zijn voor het vastleggen van kostbare herinneringen. Je kan mij zowel in een natuurlijke- als stedelijke omgeving vinden, waar ik geniet van mooie wandelingen en het maken van prachtige foto's. Het fotograferen van iemands trouwe viervoeter geeft me het beste gevoel dat er is!